- डॉ. सुधीर रा. देवरे
आज
सर्वात जास्त अस्वस्थ करणारी गोष्ट असेल तर ती जागतिक दहशतवाद! एखाद्या देशाने
समोरून हल्ला केला तर त्याला तशाच कृतीने उत्तर देता येतं. आपल्याशी कोण लढतं, त्याचं बळ किती, हे आपल्याला कळतं. पण
दहशतवादाचं स्वरूप वेगळं असतं. दहशतवादी कपटाने हल्ला करत असल्यामुळे संखेने कमी
असूनही ते खूप मोठं नुकसान करू शकतात. सैन्यालाच नव्हे तर सर्वसामान्य माणसांनाही
लक्ष्य केलं जातं. एक दहशतवादी शेकडो बेसावध निशस्त्र लोकांना मारून मग स्वत:
मरतो. आपल्याला अजून जागतिक दहशतवादाचं स्वरूप समूळ
कळलं नाही, हे अनेक घटनांमधून लक्षात येतं.
मानवतेचे शत्रू आपल्या उंबरठ्यावर उभे आहेत.
अनेक दहशतवादी भारतात कार्यरत आहेत. काही दबा धरून बसलेत. केवळ इराक- सिरियाच
नव्हे तर जर्मनी, फ्रांस, तुर्कस्थान, इराण, अफगानिस्तान, नेपाळ, बांगलादेश, समुद्री अशा मार्गाने दहशतवाद आपल्या
दारावर धडका देत आहे. पाकिस्तानला दहशतवादाव्यतिरिक्‍त कोणतंच धोरण नसल्याने
आपल्यासाठी हा देश कायमची डोकेदुखी होऊन बसला. पाकिस्तानच्या पंतप्रधानाला
प्रत्यक्षात कोणतेही अधिकार नसतात. म्हणून त्यांच्याशी बोलणी करणंही नेहमी निष्फळ
ठरतं.
दहशतवाद्यांचे डाव यशस्वी झालेत तर आपण जीवंत
असलोत तरी असं लिखाण करायला स्वतंत्र राहणार नाही. एकतर दहशतवादाचं स्वरूप आपल्याला अजून नीट कळलं नाही,
त्याचं गांभीर्य जाणवलं नाही वा आपल्या छोट्या मोठ्या जातीय- धर्मीय- राजकीय-
सामाजिक स्वार्थांसाठी आपण दहशतवाद्यांचं अप्रत्यक्षपणे समर्थन करीत नसलो तरी कानाडोळा करीत असतो.
जगात वहाबी पंथाचे लोक दिवसेंदिवस आक्रमक होत
आहेत. हिंसेवर विश्वास असलेले कट्टर पंथीय लोक दुसर्‍यावर सत्ता गाजवण्याचा
प्रयत्न करतात. सुन्नी शियांना मारताहेत. काश्मिरातल्या अमन सेतूवर भारत-
पाकिस्तान व्यापार चालतो. ह्या व्यापाराचा फायदा घेऊन अनेक काळे उद्योग इथं सुरू
असतात. तस्करी- हवाला मार्गाने आलेला पैसा दहशतवादी कृत्यात ओतला जातो. दलाल पैदा
केले जातात. काश्मिरात कट्टरता- दहशतवाद उगवण्यासाठी पाकिस्तान (अनैतिक मार्गाने
मिळवलेला) प्रचंड पैसा पाठवतो. म्हणून हा व्यापारमार्ग आता दहशती मार्ग होत चालला.
शिया- सुफी हे नेमस्थ पंथ आहेत. यांची संख्या काश्मिरात कमी होत आहे. (काश्मीरमध्ये
वाट चुकलेले लोक कमी आहेत, हे नेहमी लक्षात ठेवावं.)
धर्म
कोणताही असो- धर्म विकायला काढणारे लोक,
धर्माचा शस्त्राप्रमाणे वापर करणारे लोक,
धर्माचा सत्तेसाठी उपयोग करणारे लोक,
धर्माचे भांडवल करणारे लोक, धर्माचा व्यवसाय करणारे लोक, धर्माची ढाल धरणारे लोक, धर्माचा व्यापार करणारे लोक, काही काळ यशस्वी
होत राहतात. पण कायमस्वरूपी यशस्वी होत नाहीत; हे
सत्य असलं तरी या दरम्यानचा काळ मानवतेसाठी फार भयानक असतो. हा काळ खूप मोठं
नुकसान करून जातो. ते नुकसान कधीही भरून निघणारं नसतं.
धर्मासाठी
माणसं मारणार्‍याला फक्‍त नरक निश्चित असू शकेल. माणूसपणाचा आनंदही असे आतंकी या
जन्मात घेऊ शकत नाहीत. दहशतवादी पशूसारखे मरतात. माणसाच्या उत्थापनासाठी निर्माण
झालेल्या धर्माला काही लोक नरक बनवून टाकतात. मरणानंतरच्या सुंदर आयुष्याच्या अमिषाने
‘कुत्तेकी मौत’ मरणार्‍या
आतंकींना माहीत नसतं, की मेल्यानंतर त्यांना नरकात सुध्दा
सरड्याचा जन्मही पुन्हा मिळणार नाही. चिरंजीव होणं आणि स्वर्गातल्या पर्‍या
उपभोगायला मिळण्याच्या कल्पना करणारे फक्‍त मुर्खांच्या नंदनवनात सापडतील. तरीही
अनेकांचे ब्रेनवॉश करून दहशतवादाचे कारखाने पाकिस्तानात राजरोस सुरू आहेत. त्याची
आग आपल्याला बसल्या जागी दिसते. त्या आगीचा धूर आपल्यापर्यंत पोचला आहे. अशा मानवतेच्या
शत्रूंना वेळीच रोखायला हवं.
14 फेब्रुवारीच्या पुलवामा दहशती हल्ल्यानंतर आताच
26 फेब्रुवारी 2019 ला पाकिस्तानातील काही दहशतवादी तळ आपल्या वायूदलाच्या हल्ल्यांनी
नष्ट करण्यात आले. पाकिस्तानच्या निरपराध नागरिकांना यात झळ बसणार नाही याची
खबरदारी घेण्यात आली. म्हणून हवाई दलाचे अभिनंदन. पाणी नाकातोंडाशी आलं होतं. अशा
वेळी जगातला कोणताच देश स्वस्थ बसला नसता. असा वार करणं आवश्यक झालं होतं.
अमेरिकेच्या बदलत्या परराष्ट्रीय धोरणांमुळे हे दोन सर्जिकल ट्राइक करणं आपल्याला
शक्य झालं, हे ही लक्षात घ्यावं लागेल.
मात्र
या कारवाईमुळे दहशतवादी संपले असा समज करून घेणं चुकीचं ठरेल. उलट आता
पूर्वीपेक्षा जास्त खबरदारी घ्यावी लागेल. (पाकिस्तान हा जबाबदार आणि नेक देश असता
तर त्याने दहशतवाद निपटून काढण्यासाठी भारताची मदत घेतली असती.) 27 फेब्रुवारीच्या
सकाळपासून येणार्‍या बातम्या पुन्हा अस्वस्थ करणार्‍या होत्या. 28 तारखेला वैमानिक
अभिनंदन वर्धमान यांच्या सुटकेच्या घोषणेने थोडा दिलासा मिळाला. युध्द टाळून दहशतवादी
कारवाया बंद करायला पाकिस्तानला भाग पाडलं पाहिजे. यासाठी आयात- निर्यात, वाघा सरहद्द,
काश्मिरातला अमन सेतू, दळणवळण,
कलाकार, क्रिकेट,
हुर्रियत आदींवर निर्बंध घातले तरी खूप काही साध्य होऊ शकतं. (काश्मिरातले नेते
सत्तेत असताना भारताच्या बाजूने बोलतात आणि सत्तेबाहेर असताना पाकिस्तानची
सहानुभूती मिळवतात. अशा नेत्यांमुळे काश्मिरी नागरिक गोंधळतात.
पाठिंबा देतानाच अशा नेत्यांना वगळून काश्मीरचा मुख्यमंत्री निवडायला हवा.) या हवाई
हल्ल्यांचं देशात (कोणत्याही बाजूने) राजकारण होणार नाही, अशी आशा बाळगू या.
(या लेखाचा इतरत्र वापर करताना लेखकाच्या नावासह ब्लॉगचा संदर्भ द्यावा ही विनंती.)
–
डॉ. सुधीर रा. देवरे
ब्लॉगचा पत्ता: http://sudhirdeore29.blogspot.in/
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा